“Ayakkabı tamircisinin çocuğu yırtık ayakkabı giyer.”
Günümüzün zorlu şartlarında çocukların durumu daha da zorlaşmaya başladı. Özellikle belirli
yetkinliğe sahip ailelerin çocukları kendilerini geliştirmekten çocuklarına
zaman ayıramaz oldu. Eğitimci, doktor, profesör olan veliler kendi çocukları
ile ilgilenmeye ve bildiklerini onlara aktarmaya zaman ayırması gerekirken
kendi yetkinliklerini arttırmaya çaba harcıyorlar.
Bu arada çocuklarının fazla bir şey öğrenmediklerini
unutuyor veya fark etmiyorlar. Yukarıdaki
söz “terzi kendi söküğünü dikemezmiş” sözünden çok farklı olduğunu da belirtmek
isterim. Kişi kendi mesleği ile ilgili eksikliklerini göremez veya tamamlayamaya
bilir.
Ancak aile fertlerine kendi bildiklerini aktarması öncelikli olarak
onları eğitmesi gerekir. Aile liderlerinin kendilerine yönelik çabaları
çocukların kendi eksikliklerini tamamlama gayreti de olmayınca sıkıntılı
durumlar yaşanmasına sebep oluyor.
Yani adam usta bir ayakkabıcı ama çocuğu hiç
bilmiyor, adam usta bir terzi ama çocuğu hiç bilmiyor, kadın en güzel yemekleri
yapıyor ama kızı yumurta kıramıyor. Biz bildiklerimizi çocuklarımıza öğretmek
ve onlarında öğrenmesini sağlamakla sorumluyuz.
Çocuklarınızın yaşamını
etkileyen konularda bederilerini geliştirmeye çalışmalıyız. Evet çocuklar belki
ayakkabı tamircisi, terzi, köylü, ev hanımı olmayabilir. Ama çapa yapmayı,
yemek yapmayı, söküğünü dikmeyi bilsin.
DİĞER YAZILARIM
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder