Çocukluk yıllarımdan bildiğim ve
hazırlarken mutlu olduğum kışlık yiyecek anlayışına sahip bir toplumuz.
Okullar kapandığında ailece
köyümüzün yolunu tutardık. Uzun bir otobüs yolculuğundan sonra, yorgun ve ayaklarımız
şişmiş vaziyette otobüsten iner ve köyümüzün o temiz mis gibi kokusunu içimize
çektiğimizde bütün yorgunluğumuz giderdi. Ananemin kocaman sarılmasını hala
özlerim. Dedem biraz sinirli adamdı, sevgisini çok göstermezdi ama ben bize
olan sevgisini o çakır gözlerinin arkasında görürdüm.
Sarılmalar sohbetlerle birlikte yaz
boyu sürecek köy hayatı o gün başlardı. Hayatımın en güzel yılları desem
abartmış olmam. Tabi içinde olduğum zaman diliminde fark etmek biraz zor olsa
da şimdi özlemini duyduğum yıllardır.
Çocukluğumda sabahın erken
saatlerinde kalkıp bahçe sulamaktan tutunda, köyün büyük baş hayvanlarını
toplayıp (ki bizde “Nahır” derler) gün boyu dağlarda otlatmaya götürdüğüm,
buğday hasadından, samanı eşeklerle evin ahırına taşımaya kadar birçok köy
işini severek yapmışlığım vardır. Ananemle
yaşadığım güzellikleri anlatmaya çok uzun sayfalar lazım. Ama aklıma gelen en
güzel anım; birlikte bir ağacın gölgesinde oturup, çantamızdan çıkardığımız köy
ekmeğini, tasta ki çökeleği, bir baş soğanı ve taze mis gibi kokan domatesi o
doğa manzarasının güzelliğinde yemek gelir aklıma…
Yazımın başlığında bahsettiğim,
kışlıklarda işte bu yaz döneminde hazırlanırdı. Bugdaylar dövülerek bulgura,
domatesler salçaya, üzümler pekmez ve pestile, biberler-patlıcanlar- dam üstünde
kurutulup dolmalıklara, çevrilirdi. Mercimeğinden, nohutuna. Fasülyesinden incirine,
peynirine kadar her şey hazırlanırdı. Annem ara ara bak oğlum bunlar bizim
derdi.
Yaz sonu geldiğinde kışlıklarımız
hazır yüreğimiz buruk olurdu. Köyümüzden dolu dolu kışlıklarla ve sevgi,
motivasyon yüklü olarak ayrılırdık. Keşke fotoğraf makinemiz olsaydı. Olsaydı
da o güzelliklerin her karesini yakalasaydım. Ananemle hiç fotoğrafım olmadı
veya dedemle…
Kışlıklarımız vardı bizim. Kışlık
hazırladığımız köylerimiz. Ananemiz vardı; sevmek için bahane bulan. Benim için
yaz ayının gelmesi Köye gitmekti.
Hazırladığımız kışlıklar bir kış
evimizin bütün ihtiyaçlarını karşılardı. Böyle büyüdüm ben…
Mutluluğunuzu biriktirin, çocuk
sevginizi biriktirin, mutlu evliliğinizi biriktirin, aklınıza kış aylarında
kullanacağınız ne varsa zamanında biriktirin… biriktirin ki kışı rahat geçirin.
Çocuklarınıza da kışlık
hazırlamayı öğretin. Mesela Mutlu olduklarının farkında olsunlar.
Alıntı yaptığınızda emeğe saygı göstereceğinizi biliyorum.
Çetin Deniz
Yazar / Psk. Dnş./ Hafıza Tek. Uzm.
İnstagram takip için: @cetindenizofficial
Facebook ://yazarcetindeniz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder